Herb Sierpca i władze miasta

Współczesny herb miasta (którego wzór uchwalono w 2005 roku) przedstawia czerwony fronton kościoła z łukowym portalem, okrągłym oknem i trójkątnym szczytem zwieńczonym czarnym krzyżem. Fronton flankują dwie ceglane wieże z łukowymi oknami, zwieńczone czarnymi dachami.

Według heraldyka Stefana Kuczyńskiego, budowla na obecnym herbie miasta Sierpca, to przetrwała do dziś, gotycka, ceglana wieża kościoła farnego. Dwie boczne baszty, nie mają historycznego uzasadnienia, są więc dodatkiem rysownika herbu.

Herb nawiązuje do XVI-wiecznej pieczęci miejskiej, na której przedstawiona jest analogiczna budowla:

Szesnastowieczna pieczęć miasta, skan z: „Pieczęcie i herb Sierpca”

BIBLIOGRAFIA:
– Stefan Krzysztof Kuczyński, Pieczęcie i herb Sierpca, Sierpc 1981
– Uchwała Rady Miasta Sierpca nr 226/XXVI/2005 RM

---

Władze miasta

UWAGA. To jest jedynie szkic tekstu, który w przyszłości należało będzie rozbudować i rozwinąć.

• 20 II 1801 wzmiankowany burmistrz Skubowicz [AGAD, GDDPN]; buduje podówczas w Sierpcu murowany? dom (niem. massives Wohnhaus) z pomieszczeniami przeznaczonymi pod wynajem miastu na siedzibę sądu i aresztu; najpewniej od 1804 roku.
• 12 IX 1807 burmistrzem wybrany Józef Wróblewski (w magistracie: Czernowski, Chrystofowicz, Juralski, Bistmer) [Kociszewski 1984], był również właścicielem gorzelni [AGAD, KRSW] [Gmiter 2022: pierwsza wzmianka o burmistrzu z 1812 /sic!/, Wróblewskiego określa jako „burmistrza szalbiercę”, miał pełnić urząd do 1814]
• 1815-16 Józef Hahn (vel. Franciszek) [być może do I 1817, Gmiter; taż wzmankuje, że był burmistrzem już w 1806 r.]
• 1817/1818-1852 Walenty Kelch [zm. VIII 1852]
• [1858] Franciszek Bałaziński (Drobin)
• [1860] Julian Dzierżanowski

---

Burmistrz Walenty Kelch [1852]

Klęska niszcząca okolice kraju równie od dni kilku nawiedziła i miasto Sierpc w gub. Płockiej, gdzie zabierając swe ofiary, między temi w dniu 31 sierpnia r. b. zabrała i Walentego Kelcha Radcę Honorowego, Burmistrza miasta. Śmierć tego urzędnika nie tylko zasmuciła ale zarazem przeraziła mieszkańców, bo tak mówił każdy, tak powtórzyli wszyscy: umarł Ojciec. Świetny ten tytuł Ojca zyskał Kelch dwojakim sposobem; najprzód urzędując bez przerwy w mieście Sierpcu jako Burmistrz przeszło 33 lat. Dojrzali dziś przeto w wieku za niego wzrośli, zgrzybiali zaś za niego tej pory dożyli, wszyscy zatem widząc go ciągle przewodniczącym sobie, nadali mu tytuł Ojca; lecz nie dosyć na tej wspólności lat razem spędzonych; Kelch obok tego umiał i zyskać tytuł Ojca innym jeszcze sposobem, to jest: trafnem obejściem się nie tylko z mieszkańcami miasta, ale i obywatelami daleką okolicę zajmującemi, bo w złych razach, każdemu starał się bydź pomocnym, w towarzyskich przyjacielskim, wesołym a nawet hojnym; dla każdego przystępnym, stąd powszechnie był lubionym; przytem wszystkiem dochodząc wieku około lat 62, zawsze zdrów i czerstwy, kiedy więc ten obok starannego ratunku, uległ nielitościwej śmierci w chwili najpotrzebniejszej jego starań i poświęcenia się, rzeczywisty więc smutek przerażenie ogarnęły wszystkich. Wysłużywszy się jednak miastu jak dobry urzędnik, spełnił przeznaczenie tylko chrześcijanina i człowieka. Niech będzie pokój duszy Jego.

Gazeta Codzienna, 246 (1852), s. 1.

4 lipca 1820 roku w Sierpcu (łac. Sierpc Antiqua) zmarła pierwsza żona Walentego, Tekla Kelch z domu Grodecka. Przyczyną śmierci były suchoty. Miała 24 lata. [ADP, AM, 1104a, k. 137v] Kilka tygodni później, 18 sierpnia 1820 r. z tego samego powodu, zmarła ich półroczna córka, Floriana Józefa Kelch.

---

Burmistrz Dymitr Naumow [1895]

Nadużycia służbowe (Płock, 30-go października [1903])

„Kwaterunek” zaprowadził na ławę oskarżonych b. burmistrza m. Sierpca, Dymitra Naumowa, naczelnika straży ziemskiej w Sierpcu, Aleksego Allejnikowa, i budowniczego powiatowego, Franciszka Ksawerego Pomaskiego […].

W roku 1895 przybył na urzędowanie do Sierpca Allejnikow i do (św. Jana) d. 1-go lipca 1896 r. deputacja kwaterunkowa przeznaczyła mu lokal w domu Nowickiego […] Od tego czasu przypadła kolej na dom Moderskiego, który nie mając odpowiedniego lokalu, zawiadomił pisemnie magistrat, iż zgadza się płacić za kwaterę Allejnikowa w domu Nowickiego rb. 140 (za taką kwaterę pobiera od miasta rb. 108), ale za ten sam lokal, jaki zajmuje obecnie. Zawiadomienie Moderskiego burmistrz Naumow dołączył do akt i zostawił bez odpowiedzi […].

Naumow, Allejnikow i Pomaski z mocy decyzji rządu gubernialnego w Płocku, zatwierdzonej przez ministerium spraw wewnętrznych, zostali oddani pod sąd. Naumowa czyny zakwalifikowano pod art. 338, 341 (przekroczenie władzy i 362 (fałsz w urzędowaniu), Allejnikow został oskarżony z art. 362 kod. karn., a Pomaski z art. 417 (niedbalstwo w służbie) […]

O godz. 2-ej w nocy ogłoszono wyrok, skazujący: Naumowa ta usunięcie z urzędu, Allejnikowa na zamknięcie w fortecy przez cztery tygodnie. Pomaski uwolniony. Izba sądowa odrzuciła fałsz w urzędowaniu, a uznała przekroczenie władzy.

Kurier Warszawski, 305 (1903), s. 5