W Archiwum Państwowym w Płocku zachował się niewielki objętościowo poszyt dokumentów Zarządu Miasta Sierpca (Akten der Stadtverwaltung Sierpc) z okresu pierwszowojennej, niemieckiej okupacji miasta (dokładnie z 1917 roku). Ten kilkustronicowy zbiór to jedyne przetrwałe w zasobach płockiego archiwum świadectwo historii naszego miasta z okresu I wojny światowej. Dokumenty dotyczą na pozór błahej sprawy – corocznej licytacji jatek w halach targowych na Nowym Rynku. Wnikliwa analiza tych dokumentów daje jednak konkretny obraz życia gospodarczego i handlowego Sierpca początków XX wieku. W związku z tym pozwoliłem sobie na przeanalizowanie tych dwujęzycznych dokumentów.
(por. Archiwum Państwowe w Płocku, zesp. 04 – Akta miasta Sierpca, sygn. 125)
Hale targowe w Sierpcu wzniesione zostały w 1902 roku pośrodku Nowego Rynku. Pomysł budowy i zastąpienia starych drewnianych jatek (znajdujących się od 1830 r. nieopodal kościoła farnego, ostatnio remontowanych w 1886 r.) był inicjatywą sierpeckiego magistratu. By jednak zamierzenie to zrealizować, potrzebna była pomoc gubernatora płockiego, który lobbował u naczelnej władzy krajowej oraz w ministerstwie spraw wewnętrznych zatwierdzenie nowej sierpeckiej inicjatywy budowlanej. Według kosztorysu przedstawionego w ministerstwie do zatwierdzenia, budowa hal w Sierpcu miała pociągnąć za sobą koszta w wysokości 6248 rubli i 20 kopiejek.
Wzniesione na rzucie litery U hale targowe mieściły 21 jatek wystawianych raz w roku na wynajem w drodze publicznych licytacji, odbywających się w kancelarii magistratu w Sierpcu (długość dzierżawy oraz cena każdej z jatek była różna). Zachowany w Archiwum w Płocku zbiór akt licytacji dotyczy wynajmu jatek za okres od 1 stycznia 1917 roku do 1 stycznia 1918 roku. Zawiera on 19 kart pisanych w dwóch kolumnach – po lewej po niemiecku, po prawej po polsku – każdej o następującej treści:
Akt licytacyi
Na wydzierżawienie jatki N. … na przeciąg czasu od dnia … 191… do dnia … 191… .
Po uprzednim ogłoszeniu po mieście Sierpcu w dniu … 191… o godzinie … przed południem w Kancelarji Magistratu m. Sierpca odbyła się licytacya w celu wydzierżawienia jatki N. … . Licytacyę rozpoczęto od sumy … . Do licytacyi stanęli następujący Konkurencji i proponowali: …
Karty były uzupełniane danymi dotyczącymi terminu licytacji, numeru licytowanej jatki oraz nazwiskami licytujących i proponowanymi przez nich cenami. Na końcu dokumentu odnotowywano nazwisko zwycięskiego licytującego, który się osobiście podpisywał, co poświadczał na końcu burmistrz miasta (lub urzędnik z jego upoważnienia) pod pieczęcią „Der Kaiserlich Deutsche Bürgermeister” (cesarsko-niemiecki burmistrz). Na zachowanych kartach widnieje podpis urzędnika o nazwisku Plata. Na odwrociu karty z formularzem licytacji odnotowywano ręcznie datę wpłaty należności do kasy miejskiej – jednorazowej lub ratalnej.
Zachowany zbiór informuje nas o zwycięzcach licytacji na dzierżawę kolejnych jatek. Znamienitą większość zwycięskich licytatorów stanowią sierpeccy handlarze pochodzenia żydowskiego. To ciekawe świadectwo gospodarczych dziejów naszego miasta. Warto odnotować ich nazwiska (zachowano oryginalną pisownię):
Numer jatki | Okres dzierżawy | Zwycięzca licytacji | Cena dzierżawy | |
1 | 1 VI 1917 | 31 XII 1917 | Ruchla Podskocz | 54 marki |
2 | 1 V 1917 | 1 VII 1917 | Fajga Lipszyc | 16 marek i 75 fenigów |
1 IX 1917 | 31 XII 1917 | Jakób Lichtenstejn | 32 marki | |
3 | 1 I 1917 | 1 I 1918 | Helman Gruby | 18 rubli |
4 | 1 I 1917 | 1 I 1918 | Salomon Grajna | 12 rubli |
5 | 1 I 1917 | 1 I 1918 | Moszek Frydlender | 11 rubli |
6 | 1 I 1917 | 1 I 1918 | Abram Brodacz | 17 rubli |
7 | 1 I 1917 | 1 I 1918 | Jan Kokoszczyński | 18 rubli |
8 | 1 I 1917 | 1 I 1918 | Mendel Dorfman | 16 rubli |
9 | karta niezachowana | |||
10 | karta niezachowana | |||
11 | 1 I 1917 | 1 I 1918 | Jan Błażejewski | 11 rubli |
12 | 1 I 1917 | 1 I 1918 | Majer Dorfman | 30 rubli |
13 | 1 I 1917 | 1 I 1918 | Haskiel Dorfman | 25 rubli |
14 | 1 I 1917 | 1 I 1918 | Jan Śliwicki | 9 rubli |
15 | 1 I 1917 | 1 I 1918 | Ruchla Łaja Lerer | 8 rubli |
16 | 1 I 1917 | 1 I 1918 | Eljasz Grajna | 25 rubli |
17 | 1 I 1917 | 1 I 1918 | Haskel Dorfman | 9 rubli |
18 | 1 I 1917 | 1 I 1918 | Izrajel Jakubowicz | 18 rubli i 50 kopiejek |
19 | 1 I 1917 | 1 I 1918 | Rubin Lerer | 12 rubli |
20 | 1 I 1917 | 1 I 1918 | Salomon Grajna | 12 rubli |
21 | 1 I 1917 | 1 I 1918 | Rubin Lerer | 20 rubli |
Do poszytu dołączona została kartka z 1918 roku o następującej treści:
Sierpc, dn. 8 marca 1918 r.
Zl.
Na posiedzeniu Rady miejskiej z dn. 7. b. m. uchwalono oznaczyć cenę na jatki miejskie na 80 marek rocznie za jatkę. – Dwa frontowe sklepy No 1 i 2 mają być wydzierżawione po cenie 200 mk i 150 mk rocznie.
P. Witkowskiemu do wiadomości i załatwienia.
z. p.
Świerczewski.
Sierpeckie hale targowe w dawnej fotografii:
Hale targowe w Sierpcu, 1970 r. Fot. W. Kochanowski, ze zb. MWKZ del. w Płocku
Hale targowe w Sierpcu, ok. 1976 r. Fot. W. Wiśniewski. Proszę zwrócić uwagę na zachowany jeszcze wówczas podział funkcjonalno-przestrzenny podział skrzydeł budynku na 20, zamykanych osobno jatek (jatka nr 21, znajdująca się niegdyś na osi środkowego skrzydła została w pewnym momencie przepruta na wylot tworząc wejście na dziedziniec hali od strony północnej).
Hale targowe w Sierpcu, ok. 1976 r. Fot. W. Wiśniewski.
Hale targowe w Sierpcu, 1981 r. Fot. W. Burzawa.
Hale targowe w Sierpcu, 1981 r. Fot. W. Burzawa (już po przebudowie)
Hale targowe w Sierpcu, 2011 r. Fot. T. Kowalski.
Hale targowe w Sierpcu – detal, 2011 r. Fot. T. Kowalski.
Hale targowe z 21 jatkami służyły sierpczanom kolejne dziesięciolecia. Stały się swoistym symbolem miejskiego handlu. W czasach PRL w niektórych wciąż sprzedawano mięso i inne produkty żywnościowe, lecz większość służyła detalicznemu handlowi rozmaitymi towarami. Niewielkie, szeregowo ustawione pomieszczenia w trzech skrzydłach ceglanych hal stojących pośrodku Nowego Rynku przestały pełnić swoją rolę w połowie l. 70 XX wieku. Zdecydowano się wówczas zmienić mało funkcjonalny układ pomieszczeń, przebijając ściany pomiędzy malutkimi jatkami i zabudowując częściowo dziedziniec hal. Powstały w ten sposób większe przestrzenie handlowo-usługowe służące rozmaitym przedsięwzięciom. W ostatnim czasie wschodnie skrzydło dawnych hal pełni nawet funkcję kaplicy przedpogrzebowej (!).
Hale targowe w Sierpcu – skrzydło wschodnie zaadaptowane na kaplicę przedpogrzebową, 2015 r. Fot. T. Kowalski.
Sierpeckie hale targowe, zwane popularnie jatkami są przykładem umiejętnego nadania obiektowi zabytkowemu nowej funkcji. Oczywiście – sposób ich przebudowy i całkowite zatarcie danego układu funkcjonalno-przestrzennego jest z punktu widzenia konserwatorskiego kwestią dyskusyjną, lecz nie może naszej uwadze umknąć fakt, że ponad stuletnie hale targowe wciąż istnieją, nikt nie pomyślał o „uwolnieniu” przestrzeni Nowego Rynku poprzez wyburzenie niepotrzebnego, niefunkcjonalnego budynku (tak jak to stało się w sąsiednim Płocku w przypadku tamtejszej słynnej „Podkowy”). U nas hale zaadaptowano do nowej funkcji i po dziś dzień świadczą one o przeszłości miasta i są jednymi z ciekawszych, wciąż czytelnych architektonicznych reliktów przeszłości ostatnich lat „Sierpca za cara”. A dla wielu Sierpczan wciąż stanowią „sympatyczną” pamiątkę po dokonywanych w młodzieńczych latach nietuzinkowych zakupach…
Płock, tzw. „Podkowa” – hale targowe na Nowym Rynku. Wybudowane w 1877 roku, rozebrane w 1967 roku.
Ale jedno mi się nie podoba! I jeden fakt muszę podkreślić i głośno o nim powiedzieć. Niewybaczalną zbrodnią dla tego wyjątkowego zabytku jest traktowanie dekoracyjnej, ceglanej elewacji jatek jako przestrzeni reklamowej dla wszelkiej maści bilboardów i szyldów! Tu muszę podkreślić mój stanowczy sprzeciw! (domyślać się mogę, że nie tylko mój…)
Hale targowe w Sierpcu zaklejone bilboardami, jesień 2014 r.
Według relacji Grzegorza Napiórskiego na bruku przed budynkiem hal targowych w l. 50. XX w. widoczny był jeszcze zarys carskiego orła ułożonego z ciemniejszych kamieni [relacja zanotowana w 2022 r.].
Tekst i zdjęcia bardzo interesujące. Z nostalgią wspominam to miejsce i usytuowane tam malutkie sklepiki.Pamiętam szczególnie sklepik pierwszy od lewej i na końcu też po lewej.To były maleńkie sklepiki z butami, najlepsze w Sierpcu.Można było tam kupić buty włoskie, węgierskie i czeskie. Mam na myśli końcówkę lat 60. Jakie to były buty: skóra najwyższego gatunku a wygląd najmodniejszy no i wygoda.To wspaniały artykuł i zdjęcia na dzisiejszy wieczór, jak zawsze świadczący o prawdziwej pasji, ogromnej wiedzy o Sierpcu.Ile dobrego Tomku czynisz swoimi badaniami historycznymi popartymi swoimi odkryciami. Serdecznie dziękuję i podziwiam.
PolubieniePolubienie
Wiekszość osób z tego wykazu to rzeżnicy. Nazwisko tego Urzędnika to Plato.
PolubieniePolubienie